Zambia

De grensovergang naar Zambia is er weer eens 1 van de oude stempel. De ambtenaren kijken tv en spelen computerspelletjes, de administratieve boeken moeten we zelf in vullen ( zonder dat ze maar door iemand gecontroleerd worden) en het visum kost maar liefst 50 dollar. En ze hebben nog iets nieuws gevonden. Co2 tax. 40 dollar.
Voor de allereerste keer in Afrika wordt hier aan de grens ons inentingenboekje gevraagd om te controleren of we tegen Gele Koorts zijn ingeent.
Maar dat mag de pret niet drukken en de volgende dag vertekken we naar South Luanga. De 130 km weg staat omschreven als slecht maar valt best mee, zeker gezien het regentijd is.
In de middag komen we aan bij de camping en regelen gelijk de nacht safari. Om 4 uur ‘s middags worden we bij de auto opgepikt en vertrekken we per open safariauto naar het park. De eerste 1½ uur is het nog licht en zien we leeuwen, olifanten, gnoes, buffels en giraffen. Daarna begint het snel donker te worden en komt het park echt tot leven. De impalas gaan allemaal gegroepeerd om elkaar heen staan en worden onrustiger. En dat is niet zo vreemd. De leeuwen die eerst lagen te slapen zijn wakker geworden en de jacht is begonnen. Opeens horen we dat een groep leeuwen vlak achter de auto de aanval hebben ingezet, helaas voor hun zonder succes. Even later komt er vanuit het donker een luipaard recht op de auto aflopen. Ondanks dat deze niet zo groot zijn als een leeuw voelen we ons niet helemaal op ons gemak als hij steeds dichterbij komt. Als hij de auto op 1 meter genaderd is vindt hij het welletjes en loopt achter de auto langs het bos in.
Na deze nachttelijke rit wacht op de campsite een lekker originele Zambiaanse maaltijd voor ons. Na de maaltijd vallen we snel in slaap.... na de wekelijkse dosis Lariam. Als dat maar geen enge dromen worden.
De dag erna worden we gewekt door de nijlpaarden. In de ochtend geven ze om de paar minuten een diepe brul. Vanuit onze daktent hebben we uitzicht op het schouwspel in de Luangwa rivier
Rond 11 uur vertrekken we richting Lusaka waar we de volgende dag aankomen. Onderweg hebben we een voor ons nieuwe controle, de tseetsee vlieg controle, een man loopt met een vangnet rond de auto en zorgt er zo voor dat we geen tseetsee vlieg mee in het andere gebied nemen.
In Lusaka doen we boodschappen in een winkelcentrum die je eerder in Amsterdam dan in Afrika verwacht. Volop winkels, eet tentjes en meer van die westerse luxe. Maar vooral de drukte en de vrouwen vallen op. En dat is niet voor niks zo. 2 jaar geleden waren we in Ouagadougou ( Burkina Faso) en daar werd vrouwendag uitbundig gevierd. Nu is het weer ( 8 maart) vrouwendag , en precies voor de 100ste keer sinds de invoering hiervan, dus dat moet gevierd worden. De dames lopen er op hun best bij en wachten op de cadeau`s die ze van de heren krijgen. Wij vieren geen vrouwendag , we willen naar de Victoria Falls.
We overnachten op een camping die we langs de weg zien. Deze blijkt van een Nederlandse akkerbouwer te zijn die de camping een beetje voor de lol erbij runt. Dit is al de vierde Nederlander waar we deze reis overnachten. Nederlanders zitten echt overal.
De volgende dag rijden we tot Livingstone, daar nemen we een dagje rust en nadat we lekker uitgerust zijn gaan we vroeg in de ochtend naar de Victoria Falls. Eerst nog even snel douchen en vol goede moed vertrekken we. De Victoria Falls zijn enorm indrukwekkend en ondanks dat er er vele tientallen meter vanaf staan worden we echte kledder nat, tweede douche binnen het uur :-). Je bekijkt de Falls o.a vanaf een brug die tussen twee rotsen is gespannen. Erg spannend als je hoogtevrees hebt.
Nadat we een beetje zijn opgedroogd gaan we het natuurpark rond de falls te voet verkennen. En daar worden we bijna beroofd. De aap had het op de camara van Jeffrey voorzien. Greep Jeffrey bij zijn been maar ging gelukkig niet verder nadat Jose hem snel een flesje water had gegeven. Daar was de aap ook tevreden mee. Later vertelde een gids ons dat ze vooral tijden de lunchtijd proberen voedselpakketjes van toeristen te stelen.

Wederom hadden we best langer in het land willen blijven. De mensen zijn erg aardig en er is een grote diversiteit aan landschappen.

Klein nadeeltjes. Jose is erg bang van spinnen en die zitten er volop in Zambia. Jeffrey moet vaak eerst de wc controleren voordat Jose ook maar 1 stap waagt in de desbetreffende ruimte...... later meer